قطب علمی فناوری معماری پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران، "سومین کنفرانس ملی سازه های فضاکار"را با رویکرد معماریِ سازه همزمان با برگزاری دومین کنفرانس بین المللی معماری و سازه برگزار نماید.

سازه فضاکار (spatial structure) به سازه ای اطلاق می شود که سه بعد دارد. این نوع سازه در مقایسه با سازه های عمومی صفحه ای (plane structure) مانند خرپاهای صفحه ای قرار می گیرند که بیش از دو بعد ندارند. در عمل سازه فضا کار به مجموعه ای از سازه ها اطلاق می شود که شامل تیرها، طاقهای گنبدی گنبدها، برج ها، شبکه های کابلی، سیستم های پوسته ای، ترکیبات تاشو و اشکال کششی  می باشد. سازه های فضاکار دامنه بزرگی از اشکال و سازه های ساخته شده با مواد مختلف نظیر فولاد، آلومیونیوم، چوب، بتن، کامپوزیتهای مسلح، انواع صفحات فیبری، شیشه و یا ترکیبی از این موارد را شامل می شود.
امروزه با توجه به ویژگیهای متنوع سازه های فضاکار، که ناشی از قابلیت منحصر به فرد این نوع سازه ها، شامل امکان پوشش دهانه های بزرگ و خلق جلوه های زیبا، وزن بسیار کم، سادگی تولید، سرعت نصب. و همچنین نیاز شهروندان به داشتن فضاهای بزرگ بدون حضور ستون های میانی در مراکز  عمومی خدماتی نظیر مراکز خرید، مساجد و فضاهای آموزشی می باشد، کاربرد سازه های فضاکار فراگیر شده است. همچنین امکان ایجاد اشکال بسیار متنوع از جمله طرحهای گنبدی، چلیکی، قوسی، شبکه ای مسطح دو یا چند لایه از دیگر جذابیت فراوان  این شیوه نوین ساخت و ساز می باشد.

اطلاعات تکمیلی سومین کنفرانس ملی سازه های فضاکار در آدرس: http://ceat.ut.ac.ir/ncss2011/fa/ در دسترس علاقه مندان می باشد.